De Panamese pianist
Danilo Pérez (1965) kreeg zijn vuurdoop in het orkest van Dizzy Gillespie. Dat leidde tot een loopbaan waarin hij een mengvorm ontwikkelde van postbop en de muziek ten zuiden van de VS. Ook werd hij een veelgevraagd begeleider, onder meer van Wayne Shorter. Samen met trompettist
Avishai Cohen (1978) en tenorsaxofonist
Chris Potter (1971) begint hij aan een nieuw avontuur, een kwintet waarin bassist Larry Grenadier (1966) ook een belangrijke rol speelt. Een supergroep dus, met drummer
Jonathan Blake (1976) als een ijzersterk fundament. De muziek wordt geschreven door alle leden van de groep, met als doelstelling dat de grenzeloze taal van Pérez’ muziek wordt verenigd met de mogelijkheden die Wayne Shorter hem heeft geopenbaard. Heel bijzonder is de thematiek van de composities; daarin wordt recht gedaan aan het activisme van iconische vrouwen zoals Angela Davis.
