Het is een verhaal als uit een meisjesboek: de jonge Cyrille Aimée glipte door het slaapkamerraam van haar ouderlijk huis in Samois-sur-Seine om zich te mengen onder de bezoekers van het jaarlijkse Django Reinhardt Festival die in haar woonplaats hun kampen hadden opgeslagen. Daar werd ze betoverd door de Sinti en Roma culturen en hun virtuoze muziekstijlen en ging later zelf een zwervend muzikaal bestaan leiden. De destijds opgedane hotclub-invloeden zijn nog steeds te horen in haar muziek. Via het Montreux Jazz Festival, waar ze in 2007 de eerste prijs won in de categorie vocalisten, belandde ze uiteindelijk in de VS, waar ze uitgroeide tot een ster in de vocale jazz. Op haar tweede album voor het Mack Avenue-label, het eclectische Let’s Get Lost (2016), bezingt Aimée de liefde in drie talen. The New York Times noemde haar stem ‘lief en meisjesachtig, maar wel gecontroleerd met de precisie van een scherpschutter.’
