De Canadese zangeres en pianiste Elizabeth Shepherd is één van die muzikanten die, ondanks het feit dat ze conventionele jazz spelen, toch nog steeds bezig zijn de grenzen van het genre te verleggen. Shepherd groeide op tussen de fanfareklanken van het Leger des Heils en ontwikkelde later een liefde voor house, disco, hiphop en klassieke muziek. Op het conservatorium studeerde zij jazzpiano en ontwikkelde een stijl waarin invloeden van vele muziekgenres zijn terug te horen. Op het recent verschenen album Parkdale maakt Shepherd van haar hart geen moordkuil. De zingende pianiste heeft het altijd raar gevonden dat we bijna nooit over de diepe gedachten praten die mensen maken tot wat ze zijn, terwijl alledaagse trivialiteiten moeiteloos in de conversaties sluipen. Om dat taboe te doorbreken, heeft zij van Parkdale, zowel muzikaal als tekstueel, een turbulent emotioneel album gemaakt.
