De begaafde, veelzijdige jazzvocaliste Veronica Swift kreeg van haar ouders, zangeres Stephanie Nakasian en beboppianist Hod O’Brien, jazz en the Great American Songbook met de paplepel ingegoten. Eén van haar eerste voorbeelden was de stoere bigbandzangeres Anita O’Day, maar Swift heeft ook altijd naar pop, klassiek, opera en musicals geluisterd. Voor haar nieuwste album, simpelweg Veronica Swift getiteld, zette ze de deuren wagenwijd open voor al deze invloeden. Het leidde tot haar meest spannende en dynamische plaat tot nu toe. Luister maar naar Swifts versie van de Ellington-klassieker Do Nothing Till You Hear From Me, dat ze met behulp van de scheurende gitaar van Chris Whiteman transformeert tot een rauw bluesnummer, of het prachtige I Am Always Chasing Rainbows, dat doorsneden wordt met Chopin’s Fantaisie-Impromptu en waarin ze Judy Garland naar de kroon steekt. Dat ze zelf ook kan schrijven, bewijst ze met het indrukwekkende In the Moonlight.
