‘Geen ontkomen aan deze Lewis die voortdurend vuur leek te spuwen’, schreef de Volkskrant in 2016 over een concert van James Brandon Lewis. De tenorsaxofonist werd muzikaal en spiritueel gevormd in de kerk, en die herkomst is nog steeds in zijn spel te horen. Lewis (1983) mengt de traditie van gospel en blues met de verworvenheden van free jazz, waarbij hij het vooral in de diepte zoekt. Daarmee zet hij zich in een traditie van zeer groten. Brandon Lewis, die ook onder de hoede van Sonny Rollins stond, heeft een fenomenaal geluid met een pittige bite en toch een zangerige, wat dromerige ondertoon. Op albums als Divine Travels, Days Of FreeMan en No Filter komen die capaciteiten riant naar voren. In zijn nieuwste project An UnRuly Manifesto onderzoekt hij met zijn James Brandon Lewis UnRuly Quintet de betekenis van vrijheid.
