Laurent Coulondre speelt geen toetsen, hij versmelt met ze. Zoals de jonge Fransman zelf zegt dompelt hij zich volledig onder in de ‘diepe wereld’ van zijn keyboards. Die wereld kan soms net zo’n doolhof zijn als een tekening van Escher: net als je denkt de uitgang te hebben gevonden, besef je dat je weer ergens anders bent. Zijn spel is funky en had niet misstaan op Miles Davis’ On The Corner. Maar gedateerd klinkt hij nooit, al was het alleen maar door de jeugdige energie waarmee hij zijn toetsen aanvalt. Coulondre’s complete lichaam swingt mee als hij zichzelf weer eens verliest in een wervelende solo. In zijn thuisland is hij een graag geziene sideman, die meespeelde op albums van onder meer trompettist Nicolas Folmer. Zijn jongste album Gravity Zero, dat eerder dit jaar verscheen, laat de spelvreugde horen die hij vast ook meebrengt naar het North Sea Jazz-podium.
