Met Laurence Jones kunnen we een toptalent toevoegen aan het rijke rijtje Britse blueshelden. Gladgeschoren, kortgeknipt, goedlachs en pas 24 lentes jong oogt Jones als een onbeschreven boek. Maar ondertussen heeft hij al eindeloos getoerd met zijn eigen powertrio en deelde hij het podium van de Royal Albert Hall met onder meer Van Morrison en Eric Burdon. De jongeling bracht bovendien drie albums uit en nummer vier komt eraan, geproduceerd door Mike Vernon, bekend van onder meer John Mayall en Fleetwood Mac. Net als zijn werktempo is Jones’ bluesstijl er niet een van lui achterover op de veranda in je schommelstoel hangen, maar veel meer die van de tomeloze energie van Rory Gallagher. Dit alles ondanks zijn strijd met de ziekte van Crohn. Met zijn rauwe stem, en vingers die over de snaren vliegen alsof hij al decennia niets anders doet, klinkt dit sympathieke groentje heerlijk blauw.
