Met Take Me To Church schreef Hozier een van de mooiste, maar ook gewichtigste liedjes van het afgelopen jaar. Het maatschappelijk kritische nummer groeide uit tot een pamflet tegen kerkelijke hypocrisie ten aanzien van vrouwenrechten en homoseksualiteit, maar betekende juist ook een viering van vrijheid en humaniteit. Doorgaans geen beproefd recept voor een commerciële megahit, maar die had de Ierse singer-songwriter, mede dankzij zijn beklijvende, bijna wanhopige gospelzang en de prachtig gearrangeerde muziek, wel te pakken. Andrew Hozier-Byrne, wiens titelloze debuut vorig jaar verscheen, omschrijft zijn creatieve zoektocht zelf als spelen met vuur, worstelen met demonen en het ontrafelen van tegenstellingen. Pas als hij rust in zijn hoofd heeft gevonden, kan hij naar eigen zeggen stoppen met schrijven. Het is dan ook te hopen dat het nog lang blijft rommelen in het brein van dit muzikale fenomeen.
