Buika begon met zingen en optreden op Mallorca, waar ze werd geboren als kind van Afrikaanse vluchtelingen. Dat ze daar een tweede thuis vond bij de lokale Roma's verklaart wellicht haar uiteenlopende invloeden en stijlen. De zangeres mengt flamenco, copla, jazz, rumba en soul, maar was ook te horen als vocaliste op housetracks. En, ook bijzonder: ze werkte als imitator van Tina Turner en The Supremes in Las Vegas, waar ze tevens optrad met Rechelle Ferrell in Club Blue Note. In Madrid nam Buika haar eerste album op, dat haar eigen naam droeg. Haar tweede en derde albums, Mi Niña Lola en Niña De Fuego, werden geproduceerd door Javier Limón. Haar voorlaatste album El Ultimo Trago, een eerbetoon aan de Mexicaanse zangeres Chavela Vargas, maakte ze samen met Chucho Valdes. Vorig jaar schitterde ze bovendien als jazz-zangeres in de geprezen film La Piel Que Habito van Pedro Almodovar en verscheen het verzamelalbum In My Skin.
