Een unieke mengvorm van Latin jazz, rock, pop en soul ontwikkelde pianist Eddie Palmieri in de jaren zestig. Maar daar bleef het niet bij; Palmieri (1936) liet zijn blazers effecten spelen die hij kende van jazzmusici. Artistiek een groot succes, maar het publiek wilde toch vooral dansen. Toen hij zich later aansloot bij de formule die Carlos Santana veel roem bracht, werd het commercieel ook lucratiever voor Palmieri. Toch was het steeds zijn eigen muziek: een aanstekelijke ritme, zijn altijd zichtbare geestdrift en zijn gewaagde pianosolo's. In 1995 bewees hij dat je er een leven lang over doet om muziek te maken die het woord 'balans' illustreert. Dat was met de cd Arete, waarop hij speelde met de briljante trompettist Brian Lynch. Die staat deze keer ook op het podium, met nog een grootheid: drummer en percussionist Horacio 'El Negro' Hernandez. Zijn Cubaanse roots stoken het vuur extra op.
