Anouar Brahem is een zeer progressieve muzikant, die de traditionele oud de moderne muziekwereld inbracht. De Tunesiër gebruikte het peervormige snaarinstrument namelijk in al zijn innovatieve en transculturele projecten en samenwerkingen, zoals bij het ambitieuze Thimar, gebaseerd op het gelijknamige album uit 1998. Hierbij brengt de Noord-Afrikaan met twee Britse geestverwanten, John Surman (saxofoon/klarinet) en bassist Dave Holland, verschillende muzikale werelden bijeen. Het drietal improviseert daarbij grensoverschrijdend, zonder de eigen identiteit te verliezen. Thimar is een smeltkroes van complexe melodieën en traditionele structuren, waarbij de liefde voor muziek als belangrijke verbindende factor geldt. De drie artiesten verlaten bij deze prachtige melancholische mix van klassieke Arabische muziek en jazz voortdurend hun eigen comfortzone wat vooral de Angelsaksische jazzmuzikanten, mede door hun jarenlange ervaring met improvisatie, zeer goed afgaat.
