Otis Taylor wordt door velen gezien als een van de belangrijkste en uitdagendste bluesartiesten van de afgelopen twintig jaar. 's Mans leven is bewogen, zo ook zijn muziek. Gedreven door sociale kwesties bezingt hij het onrecht, de zelfkant van het racisme en de schaduwzijde van de liefde op een wel hele indringende en poëtische wijze. Behaaglijk is het zelden, meeslepend des te meer. Al was het maar omdat de 'trance blues', zoals hij zijn geluid definieert, hypnotiseert en gestoeld lijkt op obsessieve ritmes die nog het meest aan John Lee Hooker doen denken. Met zijn warme diepe stem overvleugelt hij de instrumentale partijen die hij tot voor kort zonder percussie liet. Steevast maakt hij gebruik van welhaast vergeten bluestradities en instrumenten zoals de banjo, de mandoline en de mondharmonica. Niet voor niets werd hij met zijn Pentatonic Wars And Love Songs in 2009 genomineerd voor een Grammy.
