Vorig jaar nog gaf saxofonist, componist en bandleider Branford Marsalis, de oudste zoon van de zes in de Marsalis-familie, een memorabel concert in Rotterdam. Naar aanleiding van zijn jongste album Braggtown zakte hij, een dag na een optreden in het Amsterdamse Concertgebouw, met zijn kwartet af naar theater Lantaren/Venster. Daar zinderde de lucht meteen van sterrenstof. En als applaus alleen al de graadmeter zou zijn, dan had Marsalis na zijn opkomst niet eens meer te hoeven spelen. Vanaf het moment dat de in New Orleans geboren saxofonist in '84 zijn eerste album maakte, heeft hij zich altijd een veelzijdig musicus getoond. Hij heeft tal van jazzalbums op zijn naam, is minstens zo goed thuis in de klassieke muziek en heeft met Buckshot LeFonque grote commerciële successen behaald. Zijn kwartet, met pianist Joey Calderazzo, bassist Eric Revis en drummer Jeff 'Tain' Watts gaat nu het negende jaar in. De groep is een typische democratisch opererende working band. De contemporaine jazz overweldigt door de diepte, de intelligente wendingen en met geestdrift gespeelde variaties. Maar Marsalis doet meer dan muziek maken alleen. Na enige tijd artistiek directeur bij Colombia Jazz Records te zijn geweest, nam de saxofonist in 2002 het besluit om zijn eigen label Marsalis Music op te richten.
