In 1985 was de bigband van Blue Lake Summer School zich aan het voorbereiden op een Europese tournee toen de tweede tenorsaxofonist van het orkest ineens niet mee kon gaan. Zijn plaats zou worden ingenomen door James Carter, een 16-jarige puber uit Detroit. Aanvankelijk werd er sceptisch gereageerd op zijn komst, maar in de dagen die volgden blies de nieuweling iedereen ondersteboven. Een jaar later ging diezelfde jonge saxofonist met Wynton Marsalis op tournee. Op Marsalis na debuteerde er in de afgelopen decennia geen jazzmuzikant die zóveel indruk op de jazzscene maakte als James Carter. Hij bespeelde zo goed als de hele saxofoonfamilie in alle stijlen zonder dat hij ook maar iemand na leek te apen. Carter combineert oude stijl jazz met hedendaagse bop en free jazz. De fabuleuze techniek en de heftige, overtuigende toon die te horen waren op zijn eerste cd JC on the Set was krachtig, zelfverzekerd en origineel. Inmiddels behoort Carter tot de allergrootste tenorsaxofonisten van de post-Coltrane generatie, die op zijn laatste album Present Tense eens te meer laat horen dat hij nog helemaal van deze tijd is.
