Onder musici wordt hij als legende beschouwd, maar het heeft lang geduurd voordat de tamelijke obscure muziek van saxofonist Bunky Green bij een breed publiek onder de aandacht kwam. Ooit stond de in Milwaukee, Wisconsin geboren musicus aan de zijde van jazzmodernisten als Andrew Hill en Charles Mingus. Beïnvloed door het spel van Charlie Parker en Eric Dolphy ontwikkelde hij zijn eigen, door veel saxofonisten geprezen, expressieve pittige stijl. Begin jaren zeventig verdween hij echter van het jazztoneel en wijdde hij zich vooral aan jazzeducatie. Zo was hij een tijd voorzitter van de International Association of Jazz Educators. Opnames van Bunky Green zijn zeldzaam. Het album Another Place dat hij in 2006 maakte onder leiding van zijn grote bewonderaar Steve Coleman was weer zijn eerste in zeventien jaar. Desalniettemin werd zijn comeback met juichende kritieken ontvangen door alle gezaghebbende jazzbladen. Green treedt op met het trio van de getalenteerde Belgische pianist Eric Legnini die al met de saxofonisten Joe Lovano en Stefano di Battista albums maakte.
