Gitarist Adam Rogers kennen we in Nederland vooral van het vakwerk dat hij aflevert in de band van saxofonist Chris Potter. Rogers is echter een van de meest veelzijdige gitaristen in de New Yorkse scene. Hij is een multi-stilist die niet alleen opduikt in de straightahead jazz, maar ook in de experimentele elektrische jazz (hij werkte onder meer met John Zorn, David Binney en Uri Caine), klassieke muziek en zelfs ook popmuziek maakt met iemand als Elvis Costello. Als bandleider nam hij in 2002 zijn eerste album Art of the Invisible op, op - opvallend - het Nederlandse jazzlabel Criss Cross. Daarna volgde er nog drie cd's waarvan de laatste, Time and the Infinite, een trioverkenning is van bekende tijdloze melodieën plus een aantal eigen composities. De stijl van Rogers werd onlangs nog mooi en treffend door de New York Times omschreven als 'a turbocharged, sleekly designed, ultimately armored brand of post-bop.'
