De Canadese pianist Paul Bley is gedurende zijn meer dan 50-jarige carrière altijd een buitenbeentje gebleven. Hij is het prototype van de anarchist die zelfs het anarchisme niet aan wil hangen, omdat óók die ideologie weer dogma's bevat. Bleys indrukwekkende loopbaan begint in 1953, het jaar waarin hij zowel met Charlie Parker op de Canadese televisie speelde als zijn eerste album Introducing: Paul Bley opnam voor het Debut-label van Charles Mingus. In 1958 nam hij in Los Angeles een aantal muzikanten in dienst - het latere Ornette Coleman Quartet om precies te zijn - om Live at the Hillcrest Club op te nemen. Bley trouwde in de jaren 50 met Carla Borg, de componiste en bigbandleider die, ondanks hun latere scheiding, zijn naam zou blijven dragen. Haar composities, en die van zijn tweede vrouw Annette Peacock, zijn altijd deel uit blijven maken van Bleys songbook. Meer en meer is Bley zich gaan manifesteren als soloartiest. Zijn eigen, vrije manier van spelen bleek een alternatief voor de opvattingen van Cecil Taylor en vormt een link tussen Bill Evans en Keith Jarrett.
