De levensverhalen die bijna te mooi zijn om waar te zijn, blijken vaak het leukst om te vertellen. Dat van Joe Bonamassa is daar een mooi voorbeeld van. Hij was vier jaar toen hij in de ban raakte van het gitaargeluid van Stevie Ray Vaughan, en een jaar later speelde hij de blues al als een veteraan. Hij was nog maar tien toen hij professioneel begon op te treden en op zijn twaalfde verzorgde hij het voorprogramma van B.B. King - iets wat hij nog steeds doet trouwens. Niet lang daarna vormde hij samen met andere muzikantenkinderen (onder anderen drummer Erin Davis, de zoon van Miles) Bloodline, een band die de springplank zou zijn voor een uiterst succesvolle solocarrière. Bonamassa is nooit verbaasd geweest over zijn snelle ontwikkeling: "Mijn vader was gitaardealer en speelde zelf ook, dus er lagen altijd gitaren in huis die een onderdeel uit maakten van mijn leven. Ze waren net zo alledaags als tafels en stoelen."
