Iedere rechtgeaarde fan van John Zorn heeft waarschijnlijke tientallen cd's van Acoustic Masada in zijn kast staan. Je zou namelijk bijna gaan geloven dat dit kwartet de enige band is van dit New Yorkse 'enfant terrible' - zovéél albums heeft hij met deze bezetting al uitgebracht. Toch is Acoustic Masada maar het topje van Zorns creatieve ijsberg: er is ook nog een Electric Masada, het punk/trash georiënteerde Naked City en een hele reeks solo-cd's. Als solo-artiest componeert hij filmmuziek (de reeks Filmworks), orkestwerken, strijkkwartetten en trio's en ga zo maar door - de productie van John Zorn is zo enorm omvangrijk dat het bijna griezelig is. De saxofonist en componist verwerpt iedere vorm van etikettering en categorisering en beweegt zich eigenlijk maar in een wereld: die van de muziek.
Om, geheel tegen de wil van Zorn in, de muziek van Acoustic Masada tóch maar een beetje te duiden, kun je maar het beste denken aan een muzieksoort die zich beweegt op een terrein waar de Joodse volksmuziek grenst aan het gedachtengoed van Ornette Coleman. De leden van Masada (John Zorn: altsax, Dave Douglas: trompet, Greg Cohen: bas, Joey Baron: drums) hebben in de afgelopen 15 jaar een volkomen intuïtieve manier van spelen ontwikkeld. Het repertoire van de band is enorm. Daarom blijft ieder concert ook voor de leden spannend. Zorn kiest ter plekke welke compositie uit de meer dan honderd stukken tellende Masada canon gespeeld zal worden, een ritueel dat iedereen scherp houdt. Op zijn 51ste heeft John Zorn al zo'n omvangrijk oeuvre bij elkaar gecomponeerd en opgenomen, dat je je bijna niet voor kunt stellen dat hij die productie in de komende jaren naar alle waarschijnlijkheid nog zal verdubbelen.
