Hoe verdien je de kost als jazzaccordeonist? Die vraag was voor Richard Galliano aan het eind van de jaren 60 niet makkelijk te beantwoorden. Hij was, in het voetspoor van zijn vader, al op zeer jeugdige leeftijd accordeon gaan spelen, maar omdat men vond dat de accordeon geen ‘echt’ instrument was, besloot hij maar trombone en compositie te gaan studeren aan het conservatorium van Nice. Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon. Hij besloot zijn liefde voor de accordeon en voor jazz te combineren. Vervolgens deed Galliano voor de Franse ‘musette’ wat Piazzolla voor de Argentijnse tango had gedaan: hij rekte het genre op en bracht er meer diepgang in. Met zijn New York Trio ( Scott Colley op bas en Clarence Penn op drums) richt Galliano zich weer op de jazz, de muziek die de Fransman als tiener al omhelsde.
