Joe Zawinul is één van de weinige, zo niet de enige jazzmuzikant die helemaal heeft gekozen voor het elektrische (Fender Rhodes) en elektronische (synthesizer) keyboard. Waar collega's en generatiegenoten als Herbie Hancock, Chick Corea of Keith Jarrett uit eindelijk toch opteren voor een langdurig huwelijk met de vleugel (een incidenteel slippertje met een Fender Rhodes of een synthesizer daargelaten), besloot deze jazzrock pionier de rest van zijn leven te delen met zijn keyboard harem - want de man heeft er nogal wat op het podium staan. Dat is op zich een opmerkelijke beslissing voor een musicus die werd geboren in Wenen, het hart van de Europese, klassieke muziek. Aan het begin van de jaren 60, tijdens zijn verblijf in de band van Cannonball Adderley, introduceerde de Oostenrijker de elektrische piano al in de jazz.
Daarna maakte hij samen met Miles Davis, en later met Wayne Shorter in Weather Report, van de fusion een respectabele muzieksoort die door de huidige generatie musici nog steeds als inspiratiebron geldt. Met het Zawinul Syndicate vervulde hij ook een voortrekkersfunctie. Vandaag de dag is het heel normaal dat de jazz wordt beïnvloed door world music, maar het was Zawinul die met zijn band de weg naar vele etnische muziek soorten wees. Toch heeft Zawinul de traditie nooit uit het oog verloren. Vandaar dat hij bereid is gevonden om de leiding te nemen van de 30th Anniversary Bird Session. Samen met een aantal grote namen uit de jazz zal hij de vijftigste sterfdag van de legendarische altsaxofonist en beboppionier Charlie 'Yardbird' Parker op een spectaculaire manier herdenken. Want de combinatie van een akoestische Bird en een elektrische Zawinul móet wel iets fantastisch opleveren.
