Hoe bijzonder musici als pianist Herbie Hancock en saxophonist Wayne Shorter zijn, kan misschien het beste worden uitgelegd door hun bassist Dave Holland. “Herbie kent Wayne door en door en de manier waarop hij Wayne begeleidt, is van een andere planeet. Die twee hebben zo'n geschiedenis samen dat het gewoon geweldig is om daar naar te luisteren.” Hancock, Shorter en Holland zijn alledrie afkomstig uit bands die trompettist Miles Davis leidde in de jaren 60. Door de jaren heen hebben ze samen zó vaak opgetreden dat hun wederzijds begrip grenst aan het bovennatuurlijke. Alle drie hadden zij hun sporen al verdiend voor ze tot de band van Miles Davis toetraden. Hancock speelde op zijn elfde al een pianoconcert van Mozart met de Chicago Symphony Orchestra en had in 1962 al een soort jazzhit met Watermelon Man. Tien jaar later verbreekt hij verkooprecords met het album Headhunters. Daarna rijgt hij het ene succes aan het andere. Wayne Shorter nam in 1959 al zijn eerste album als leider op en werd daarna de muzikale leider van Art Blakey's roemruchte Jazz Messengers. Na zijn verblijf bij Miles Davis richt hij samen met toetsenist Joe Zawinul Weather Report op, waarschijnlijk de meest toonaangevende 'world fusion' band aller tijden. Shorter behoort, samen met Thelonious Monk en Duke Ellington, tot de meest creatieve componisten van de jazz. Dave Holland werd in 1968 door Davis uit de Londense jazzclub Ronnie Scott's geplukt en speelde mee op klassieke albums als In a Silent Way en Bitches Brew. Na deze periode speelde hij in baanbrekende groepen als Circle en Gateway. Hij concentreerde zich gaandeweg meer en meer op speciale projecten en zijn eigen band. Het Dave Holland Quintet wordt de laatste jaren door diverse bladen steeds maar weer uitgeroepen tot de beste akoestische jazzgroep van het jaar.
Het wonderkind Tony Williams was tijdens de periode Miles Davis de enige drummer die de grillige manier van spelen van Hancock, Shorter en Holland door de jaren heen bij elkaar wist te houden. Sinds zijn voortijdige dood is Brian Blade erin geslaagd om de leegte die Williams achterliet op te vullen. Blade kreeg zijn muzikale opvoeding van Ellis Marsalis, de vader van o.a. Wynton en Branford. Als drummer werd hij beïnvloed door Ed Blackwell, Elvin Jones en Roy Haynes. De Afrikaanse invloeden, de vrijheid en de complexiteit die deze slagwerkers lieten horen, bundelde Blade samen tot een eigen stijl. Over die stijl zei hij ooit eens: “eigenlijk heb ik het gevoel dat ik altijd zit te soleren”. Het Herbie Hancock/Wayne Shorter/Dave Holland/Brian Blade Quartet is om al deze redenen een groep om van te watertanden. Traditie en vernieuwing gaan in hun muzikale aanpak hand in hand en het wederzijds respect van de musici is zo groot, dat hun samenspel nooit ontaardt in egotripperij.
