Mooi van lelijkheid. Ook de schoonheid van de dwarse, grillige en hoekige composities van pianist Thelonious Monk moet je wel willen zien. Pianist Robert Jan Vermeulen zag het, samen met drummer Han Bennink, saxofonist Benjamin Herman en bassist Frans van der Hoeven. Ze noemden de uitkomst van de verkenning Ugly Beauty naar een compositie van Monk. De reacties in de jazzpers waren uiterst positief. Want dit kwartet met kopstukken uit de Nederjazz selecteerde geen voor de hand liggende Monk-stukken. Sterker: het merendeel is onbekend. Daarbij laat de bewerking ervan, door de onbuigzaamheid van de nummers met heel wat dissonanten en intervallen, de groep diep gaan. Want hoe maak je je deze, soms ronduit ontoegankelijke, muziek van de bebopgrondlegger helemaal eigen? Met hun wat ingetogen benadering weet het viertal, met Bennink-klappen op de juiste accenten, heel ver te komen.
