Sommige musici weten de indruk te wekken dat het allemaal zo makkelijk gaat. Neem Gary Burton. Hij leerde zichzelf vibrafoon spelen en nam op 17-jarige leeftijd in Nashville, samen met o.a. Chet Atkins, zijn eerste plaat op. Twee jaar later ging hij van het Berklee College of Music af om vervolgens te gaan toeren met George Shearing en Stan Getz. In 1968 riep het blad Down Beat hem terecht uit tot ‘Jazzman of the Year’. Crystal Silence, een duet-album dat hij opnam met pianist Chick Corea, behoort tot de klassieke albums uit de jazzgeschiedenis. In één van zijn laatste projecten samen met Makoto Ozone, de Japanse pianovirtuoos met wie hij al twintig jaar samenwerkt, onderzoekt hij de improvisatiemogelijkheden van klassieke muziek. Zet Burton en Ozone bij elkaar en je krijgt meer dan de som der delen.
