Wie de productiviteit van altsaxofonist en componist John Zorn eens goed bekijkt, krijgt meer en meer bewondering voor de geestdrift en creativiteit van deze muzikale duizendpoot. Op de cd van één van zijn bands, Naked City, staan bijvoorbeeld 41 nummers waarvan het kortste 10 seconden duurt en het langste 17 minuten en 40 seconden, maar de meeste zijn rond de 15 seconden. Het moge duidelijk zijn: het vooroordeel dat jazzmuzikanten soms wat lang van stof kunnen zijn, wordt door deze unieke muzikant volledig aan flarden geblazen. Zijn zakelijke inzichten stelden hem ook nog eens in staat om honderden cd's op zijn eigen Tzadik-label uit te brengen. Op dat label zet hij zich met series als Radical Jewish Culture en Great Jewish Music in voor de Joodse cultuur. Met zijn band Masada, waarmee hij een hele rits albums maakte, verweeft hij vrije improvisatie met Joodse volksmuziek. Verder schrijft hij filmmuziek (tekenfilms en sm-achtige porno hebben zijn voorkeur), composities voor strijkkwartetten en ga zo maar door. Dit jaar presenteert hij in Den Haag de elektrische versie van Masada, met gitarist Marc Ribot en meesterpercussionist Cyro Baptista als speerpunten. John Zorn móet je een keer meegemaakt hebben, maar gevoelige zielen en jazzpuristen kunnen hem maar beter overslaan. Jazz Snob: Eat Shit, de titel van een van zijn composities (24 seconden), zegt in dit verband voldoende.
