De Amerikaanse Cassandra Wilson is één van de weinige oorspronkelijke jazzvocalistes in het hedendaagse jazzlandschap. Ze is een betoverende vrouw met lange dreadlocks die ondanks, of misschien juist wel dóór haar lage altstem heel goed weet hoe ze haar vrouwelijkheid in haar muziek naar voren kan brengen. Waar de meeste zangeressen stelselmatig het hele 'Realbook' (het standaard werk voor musici met daarin een groots overzicht van jazz standards) doorlopen, wat vaak leidt tot in de puntjes gearrangeerde glamourjazz, kijkt Wilson verder. Inzicht verkreeg ze in de jaren tachtig vooral in het New Yorkse M-Base improvisatiecollectief rond saxofonist Steve Coleman. Haar muzikale identiteit vond ze in de jaren erna, gedurende de bijna twaalf albums die ze afleverde. Via veelal akoestische werken - met overigens ook standards - ontwikkelde ze een eigen, herkenbare stijl. Prachtig, met kleurrijke accentverschuivingen en van een soort southern romantiek die tevens ijselijke vormen kan aannemen. Wilson, die zich bij haar vorige project verdiepte in het werk van Miles Davis zoals te horen op Traveling Miles, rijgt op Belly Of The Sun een hele verzameling stijlen aan elkaar. Op de cd staan zowel eigen composities als bevlogen interpretaties van jazz, blues en popsongs, zoals de Dylan-klassieker Shelter From The Storm, die ze bijna allemaal opnam in een tot studio omgebouwd oud treindepot in Clarksdale. Wie nog niet onder de indruk is van deze veelzijdige vocaliste, (Time Magazine noemt haar Amerika's beste zangeres), zal dat nu zeker zijn. Haar optredens zijn magisch.
