In de jaren 70 dook saxofonist Charles Lloyd onder in de plaats Big Sur, verzonken in transcendentale meditatie. Daaruit werd hij begin jaren 80 weggehaald door pianist Michel Petrucciani. Lloyd (1938) had al een indrukwekkende loopbaan achter de rug, eerst snuffelend aan de blues, daarna in kringen van jazz en avant-garde. Hij werkte bij Chico Hamilton en Cannonball Adderley en begon midden jaren 60 een eigen kwartet. Op het Monterey Jazz Festival van 1966 viel Lloyd op doordat hij Oosterse muziek mengde met modale jazz. Dat leidde tot optredens in rockpaleizen; hij deed zelfs mee aan het album Surf’s Up van de Beach Boys. Muziek is voor Lloyd een mystiek gebeuren. Na zijn sabbatical ontpopte hij zich als ‘elder statesman’ in jazz. Mét een nieuw dubbelalbum, The Sky Will Still Be There Tomorrow (2024), dat hij maakte met zijn Sky Quartet bestaande uit pianist Jason Moran, bassist Larry Grenadier en drummer Eric Harland.
